Artikels

Als we die zondagmorgen opstonden dan was het niet bepaald het ideale weer voor een opendeurdag: een druilerige regen en een gesloten wolkendek. De weersverwachtingen lieten ons hopen op beterschap in de namiddag. We vertrokken in de loop van de voormiddag en besloten ons eerst te begeven richting Wervik, waar Dirk Depuydt zijn serre openstelde voor de kijklustigen. Ondertussen was het bij ons in de regio Brugge werkelijk een zondvloed, alle sluizen open. Ai, ai, die arme deelnemers en hun opendeur, die dreigde letterlijk in het water te vallen.
Alhoewel het richting Wervik wat minderde met regen, moesten we toch naar de paraplu grijpen bij aankomst in Wervik. Dirk had voor de gelegenheid gebruik gemaakt van een alternatieve toegangsweg tot zijn tuin zodat we achteraan in zijn tuin arriveerden. Tot mijn grote verbazing was het, ondanks het slechte weer, al een drukte van jewelste bij Dirk. Ik zag al de eerste Grusonia-leden zich vergapen aan de planten van Dirk, aangevuld met een deel van kleinzoon Stephen. Ja, bij Dirk is de opvolging duidelijk al verzekerd. Stephen is al goed gebeten door de cactusmicrobe en we zien hem dan ook al regelmatig op activiteiten van Grusonia. Hij gidste de bezoekers doorheen de serre en wist al heel wat te vertellen over zijn planten en die van zijn peter. Mijn oog viel al heel snel op een aasbloemige met een vrij groot ontwikkelde knop. Volgens een aanwezige liefhebber kon het wel eens gaan over Stapelia gigantea. En volgens Stephen moest die knop nog een stuk groeien. Als hij dan toonde hoe groot de bloem dan wel is, ja dan is de naam gigantea echt niet verkeerd gekozen. Stephen toonde ook met enige fierheid enkele van zijn grotere Ferocactussen. En Dirk, wel die speelde de perfecte gastheer en zorgde ervoor dat iedereen wel iets te drinken kreeg. Het was voortreffelijk georganiseerd, zo te zien. We hebben kunnen vaststellen dat grootvader en kleinzoon dezelfde passie met trots delen, dat de opvolging verzekerd is en dat beiden genieten van hun hobby, meer moet dat toch niet zijn.
Op naar de eerste Jozef van de dag, richting Moeskroen naar de serre van Jozef Van Synghel. Moeten we Jozef nog voorstellen? Ik denk enkel aan nieuwe leden, want wie al een beetje meedraait bij de club, zal Jozef en Yolande ongetwijfeld al op de één of andere activiteit hebben gezien. Jozef had het voordeel de parking van de naburige school te kunnen gebruiken, zo kwam je via de garage wat sneller bij zijn heiligdom: zijn cactusserre. Als ik eerlijk moet zijn, dan moet ik eigenlijk zeggen dat het een gemeenschappelijk heiligdom is, want ook Yolande heeft haar deel van de verzameling. Immers heel wat van de andere succulenten zijn haar domein. Alleen, vandaag was Yolande er niet bij. Ze verbleef nog steeds in het ziekenhuis na te zijn aangereden op het zebrapad nota bene. Dus nam Jozef de honneurs alleen waar. Hun serre bevat een enorme variatie aan planten. Gezien de lange staat van dienst staan er bij Jozef dan ook heel wat grote en oude planten. Lange zuilen, grote bolcactussen en echte joekels van knolsucculenten, het was er allemaal. Dat Jozef en Yolande beiden over groene vingers beschikken is duidelijk te merken in de verzameling. Ook in de veranda en in de ruimtes onder het afdak stonden veel fraaie dingen. Ogen tekort heb je hier. We lopen hier trouwens op cactusliefhebbers uit Herent en Geraardsbergen. We wensten Jozef nog een aangename dag en vroegen hem Yolande een spoedig herstel toe te wensen. Ondertussen moest ook de inwendige mens versterkt worden, zodat we er ook na de middag konden invliegen.
En dat invliegen startte dan richting Lauwe. Daar woont Ervé en Roza Lahousse en we waren bijzonder benieuwd wat zij voor ons in petto hadden. Bij aankomst stelden we ook hier vast dat er aardig wat volk op de been was voor de opendeurdag van Grusonia. Rosa en Ervé beschikken over heel wat ruimte in de tuin en naast een serre voor Rosa's cactussen en vetplanten, staat er nog een serre voor de tomaten en stond ik voor een prachtige bloementuin. Helemaal achteraan zaten de ganzen en de kippen en stonden er diverse fruitbomen, die bijna bezweken onder de massa vruchten die ze droegen. In de serre stonden heel veel mooie planten, verdeeld over twee lange zijdelingse tafels. Helemaal achteraan stonden de grote jongens, waaronder een prachtige en grote Ceropegia, echt een prachtexemplaar. Als Rosa vertelde dat al deze planten twee keer per jaar in handen genomen worden om respectievelijk in en uit huis genomen te worden, dan kan men zich nauwelijks voorstellen wat een arbeid hiermee gepaard gaat. Rosa genoot zichtbaar met volle teugen van haar opendeur, ze mocht dan ook trots zijn op wat ze heeft opgebouwd. Wie ook genoot van deze dag, was manlief Ervé. In de garage, die voor de gelegenheid dienst deed als ontvangstruimte voor de bezoekers, liet hij het zich welgevallen dat er vandaag zoveel volk over de vloer kwam. We gingen graag in op de invitatie van Ervé om er een koffie te drinken vooraleer richting Wevelgem te rijden.
Daar werden we verwacht bij Jozef Demeestere. Bij aankomst zat Jozef zichtbaar te genieten achteraan in de tuin waar een mooie serre stond alsook een veranda. Ook hier gezelligheid troef met een drankje en een versnapering. De regen van deze morgen was al helemaal weg, want hier scheen de zon genadeloos waardoor een bezoek aan de prachtig ingerichte serre al snel voor het nodige zweet zorgde. Jozef vertelde voluit hoe hij in een mum van tijd deze serre had ingericht en hoe hij van de tuin terug een pareltje gemaakt had. Aan de hand van foto's konden we zien dat voor de recente komst van Jozef deze tuin een ware puinhoop was, tot grote ergernis van de buren. Binnen in de serre vielen mij vooral twee zaken op: de massaal aanwezige astrophytums, heel keurig opgepot en keurig opgesteld, en de prachtige vollegrondstablet met zuilen en een groot aantal flink uit de kluiten gewassen grusonii's. Ook hier zagen we een gastheer die duidelijk aan het genieten was van de opendeur en terecht met de nodige trots over zijn realisaties tekst en uitleg gaf. En het weze gezegd, Jozef, mijn hoed af voor wat je in zo'n korte tijd hebt verwezenlijkt. Geniet maar verder van je hobby zoals je nu bezig bent!
Ondertussen tikte de klok genadeloos verder en moesten we echt verder richting onze laatste stop: Walter Terryn in Izegem. Eigenlijk wisten we zo ongeveer wat we bij Walter mogen verwachten: een man die door en door gepassioneerd is door planten en dieren. Sedert de Groentjes van september 2012 weten we bovendien dat het geslacht Sempervivum voor Walter wellicht geen al te grote geheimen meer heeft. Wie het niet gezien heeft, kan zich onmogelijk inbeelden wat wij daar te zien kregen aan sempervivums. Ongelooflijk hoeveel variatie in die planten kunnen zitten. Wat we niet konden zien, waren de diverse verkleuringen gedurende een jaar. En dan die rotstuin vol met interessante planten, de kruidentuin, zijn klein paradijs voor de wilde vogeltjes, zijn serre met agaves en andere vetplanten. En niet te vergeten: een gastheer die zijn passie en enthousiasme voluit liet blijken in zijn uitleg. Ik mag gerust zeggen en tot herhalens toe: ook Walter heeft genoten van deze dag. Hij kan zo boeiend vertellen over wat allemaal in zijn tuin staat, dat je de klok totaal uit het oog verliest. Ook mevrouw Terryn geniet van de planten in de tuin en geeft er zelfs een culinair tintje aan: ze maakt heerlijke soep van de kruiden die hier in dit 'klein aards paradijs' voorhanden zijn. Deze twee mensen genieten ten volle van hun tuin en dieren. Nadat we ook hier afscheid genomen hadden, konden we tevreden huiswaarts keren. We hadden op elke plaats enthousiaste mensen gezien, die elk op hun eigen manier genoten hebben van deze opendeurdag. Gezelligheid en een familiaal karakter, het zijn maar twee begrippen van toepassing op deze dag. Ik heb er met volle teugen van genoten en hoop dat we dit in de toekomst zo mogen blijven ervaren. In naam van Grusonia dank ik iedereen die zijn steentje heeft bijgedragen om van deze dag een fantastische dag te maken. Bedankt!