Artikels

We hadden voor 2014 nog eens een trip naar Duitsland gepland. Dit betekent haast steeds dezelfde kwekerijen die worden bezocht en dit omwille van het feit dat we niet zo ver over de grens kunnen gaan. In tegenstelling tot onze laatste trip naar Duitsland van enkele jaren geleden, werd nog een vierde plaats gezocht. Omdat het bezoek vorig jaar aan de orchideëenkwekerij reuze meeviel én omdat we opnieuw een plaats wilden aanbieden aan de 'niet-cactus-minded-liefhebbers' (wat een woord). Goed zogezegd, zo gedaan, vroeg uit de veren voor een lange dag. Iedereen werd verwacht tegen 5u30 aan de garages van de busmaatschappij De Meibloem in Tielt. En zoals de traditie het wil, was iedereen keurig op tijd zodat we onze dagtrip konden aanvangen. Een bus vol met 55 reizigers, aangevuld met onze 2 chauffeurs, gezien de extra lange dag een noodzaak. Van de wegwerkzaamheden tussen Aalter en Drongen hadden we, gezien het vroege uur en het feit dat het zaterdag was, geen last. Rustig verder bollend werd er onderweg een uur gestopt aan het wegrestaurant in Rotselaar, waar menige boterkoek of croissant en een stevige tas koffie genuttigd werden. Dankzij een vlotte bediening en een telefoontje de dag voordien om onze komst te melden, konden we binnen het uur onze troepen terug op de bus krijgen en werd de GPS ingesteld op Erkelenz. Want daar gingen we voor de middag twee kwekerijen bezoeken.

Tegen kwart voor tien kwamen we bij kwekerij Exotica aan, waar we verwelkomd werden door het echtpaar Specks. Wie nog nooit in de kwekerij was, zou deze mensen toch al kunnen gezien hebben, want elk jaar hebben ze een grote stand op de ELK in Blankenberge. Al snel verspreidde de groep zich over de diverse gangen. Laten we eerlijk zijn: je bent liefhebber van deze planten of je bent het niet. En toegegeven: heel goedkoop zijn deze planten ook niet echt. Maar echte liefhebbers tellen maar al te graag hun geld neer voor deze voor hen prachtige hebbedingetjes. Er werden heel wat plantjes van eigenaar verwisseld en dankzij een vlot afrekenen was het helemaal geen probleem om hier binnen het uur de kwekerij achter ons te laten.

Op dus naar de tweede kwekerij, Eden-Plants, waarvan sommigen zich niet meer goed konden herinneren hoe het er uitzag. De twee kwekerijen liggen maar op een goeie 20 minuten rijden van elkaar. Onderweg konden we genieten van een mooie streek. Aangekomen bij Eden-Plants ging het natuurlijk direct richting de eerste serre, die gevuld was met prachtig bloeiende sulcorebutia's, zodat het één groot kleurrijk tapijt was. Alleen, het was in deze serre enkel kijken en niet kopen, het was namelijk het gedeelte waar de moederplanten van de eigenaar, de heer Breuer, stonden. Dus snel naar de tweede serre, waar we opgewacht werden door de heer Breuer zelf. Nadat hij ons verteld had wat wel en wat niet kon gekocht worden, kon de bestorming beginnen. Deze bestorming werd al snel getemperd doordat niet iedereen tegelijkertijd in de diverse gangen kon komen. De immense tafels zijn immers zo gebouwd dat ze stuk voor stuk op grote buizen gemonteerd zijn, dat ze kunnen verschoven worden naar links en rechts, maar de ruimte is zo beperkt dat er telkens maar een paar gangen vrij zijn om in te gaan. Dat beperkte natuurlijk in grote mate de vrijheid waarbinnen onze liefhebbers zich konden bewegen in al dat mooi aangeboden spul. Want iedereen zal het met me eens zijn, dat de aangeboden planten van een prima kwaliteit waren. Vooral het grote aanbod aan sulco's en gymno's maakte toch wel indruk op menig liefhebber. Gezien ook hier het bezoek beperkt werd tot een groot uur, werd tijdig begonnen door de leden met het afrekenen bij de eigenaar. En alsof een timer het had geregeld, werd de laatste cactus betaald precies op tijd. Na dit bezoek was de koffer toch al verrijkt met heel wat moois. Bij de meesten was de inwendige mens aan versterking toe.

We deden beroep op hetzelfde restaurant als de vorige keer en we kregen zowaar de keuze uit een viertal hoofdschotels, weliswaar in de vroege morgen meegedeeld aan het restaurant. Rond 12u30 kwamen we aan bij restaurant Zum Schwanenhof eveneens in Erkelenz. Weinige tijd nadat we aan tafel plaats hadden genomen werd ons koud voorgerecht opgediend: een terrine van asperges met ham en ... schijfjes rammenas. Het was voor de meesten echter puur gokken wat die schijfjes waren. Het was overigens een lekker voorgerechtje. Daarna werd vlot overgegaan tot het serveren van de hoofdschotels: schnitzels, scholfilet of rosbief. Nadat iedereen zijn of haar drank had vereffend, keerden we voldaan terug naar de bus.

We hadden een kleine winst op het uur schema zodat we nog voor 14u30 op weg waren naar de onbekende kwekerij van de dag: de kwekerij Flores Reinecke in Langenfeld, zo'n uur rijden. Een week eerder was ik al te gast bij deze sympathieke mensen, die als echte plantenliefhebbers konden bestempeld worden. Begonnen als hobby werd vele jaren terug de stap gezet naar een professionele kwekerij waarbij de capaciteit aan serre zowat verdubbeld werd. Wie hier op zoek ging naar cactussen, zal goed moeten zoeken hebben, ze waren er wel maar heel, heel miniem. Daarentegen vond je hier een enorm aanbod aan andere succulenten en speciale kuipplanten. Hun motto is, dat ze enkel dat aanbieden, wat niet in massa wordt gekweekt. Deze mensen verkopen het meest via internet. Zo was er een ruime keuze aan bvb. ceropegia's, hoya's, huernia's, planten uit de Crassulaceae, enz... Wat me vooral kon bekoren, waren de honderden hybriden van Hibiscus rosa-sinensis. Vooral de exemplaren die stonden te bloeien met hun immense bloemen, trokken de aandacht. Wie een idee wil hebben van deze pracht kan een kijkje nemen op www.flores-reinecke.de. Verder zagen we een heel gamma van vaak speciale kuipplanten en wie het gewaagd had om in de verste serre een kijkje te gaan nemen heeft ongetwijfeld de citrusplanten gezien waaronder een soort citrusvrucht met de toepasselijke naam 'duivelshand' want het zag er bijna uit als een hand met 4 of 5 vingers, heel speciaal. Een dik uur verblijf was blijkbaar voldoende om iedereen te voorzien van de gewenste planten.

Zo konden we rond 16u30 vertrekken richting Duren voor de laatste kwekerij, die van het echtpaar Piltz. Dat een autocar parkeren niet altijd evident is konden we ervaren bij aankomst aan de kwekerij Piltz. Eenmaal tot stilstand gekomen konden we ons voor de laatste maal vandaag tussen de cactussen begeven en nog wat uitkiezen om de eigen verzameling aan te vullen. Ook hier een vlotte bediening en afrekening, iets wat we bij deze charmante mensen ondertussen gewoon zijn, want de koffie stond al klaar bij aankomst. Een bezoekje aan de privé-collectie is een absolute aanrader, want wat daar staat is indrukwekkend te noemen. In de verkoopserre was het een drukte van jewelste, er was blijkbaar nog plaats in de diverse bakken of dozen. Ook hier werd het bezoek afgesloten na ongeveer een uur, want er wachtte ons nog een hele terugreis.

Het was dan ook al rond 18u30 als we Düren verlieten. Ondertussen belde ik het wegrestaurant in Heverlee om onze komst te melden, zodat ze nog wat extra soep en brood konden voorzien voor onze groep. Na een voorspoedige rit richting Heverlee, kon elkeen nog wat drinken en eten, een sigaretje roken of gewoon eens de benen strekken. Ik zag dan ook alleen maar tevreden gezichten de bus weer opstappen. Wellicht wat moe, maar zeker voldaan werd het laatste stukje aangevat, zodat we iets na 10u30 terug in Tielt waren. Eenmaal iedereen zijn buit aan planten uit de koffer had gehaald, reden de auto's één voor één huiswaarts en kwam een einde aan een prachtige dag. Ik wil dan ook iedereen bedanken die van deze dag een geslaagde activiteit had gemaakt: de reisleiding, de chauffeurs, maar zeker ook de 55 mensen die meereisden. Hun stiptheid om telkens weer op tijd op de bus te zijn, het was een voorbeeld. Bedankt iedereen! Ik heb me 'gejeund'.

Uw verslaggever Immedee