Artikels

We schrijven 21 mei 2022. Grusonia heeft een Groentjes-bijeenkomst geprogrammeerd in de Plantentuin in Meise. Iedereen rijdt er met eigen vervoer naartoe. Alhoewel de rondleiding pas om 14u plaats vindt, zijn mijn vrouw en ik al rond kwart over negen met de auto op weg naar Meise. Het is zaterdag en dat betekent een hemelsbreed verschil met een weekdag: er zijn geen files bij het naderen van de hoofdstad en op de ring rond Brussel. Zo zijn we na iets meer dan een uurtje op onze bestemming. Na de aankoop van onze tickets kunnen we de Plantentuin binnen gaan en worden we opgewacht door vrienden van ons.

Tijdens dit weekend wordt er in de Plantentuin het Feest van de Biodiversiteit georganiseerd. Aan de beide kanten van de lange rechte weg na de ingang staan heel veel kleine kioskvormige tentjes waarin vrijwilligers van diverse instanties proberen de aandacht te krijgen van de voorbijgangers. Ik word o.a. door een vriendelijke juffrouw benaderd die het met mij wil hebben over het zoeken naar oplossingen voor problemen door middel van artificiële intelligentie. Niet direct een onderwerp waar je denkt te worden over aangesproken bij het bezoek van een plantentuin. Enfin, na het bereiken van de lange weg en enkele stops onderweg gaan we richting de Orangerie. Het middaguur nadert en we voorzien een zekere drukte gezien het speciale weekend. Maar gelukkig is van een echte drukte geen sprake en kunnen we weldra genieten van ons middagmaal.

Nadien begeven we ons via een wandeling door de tuin naar het Plantenpaleis, waar we hebben afgesproken met onze 25 ingeschrevenen voor de rondleiding. We krijgen immers een begeleid kijkje achter de schermen van de kweekkassen van cactussen en succulenten. Niemand minder dan Thomas Cammaerts gaat ons meenemen naar die plaatsen die voor het grote publiek niet toegankelijk zijn. Thomas is werkzaam in de Plantentuin en is verantwoordelijk voor die kassen die wij gaan bezoeken. Hij is heel gedreven en gepassioneerd, en dit zal ook blijken uit de rondleiding.

Nadat iedereen op post is, kunnen we vertrekken op onze ontdekkingstocht. We worden eerst binnengeleid in de oude kassen, die we gerust kunnen onderbrengen in de categorie 'vergane glorie'. Omwille van het ontbreken van de nodige subsidies in het verleden ten gevolge van getouwtrek tussen verschillende overheden, ging de toestand van die oude kassen heel snel achteruit. Zo goed en zo kwaad als kon, hebben de medewerkers zich beholpen en zijn zij er in geslaagd deze periode te overbruggen. We zien o.a. een hele kas met gymnocalyciums uit de verzameling van wijlen Ludwig Bercht. Het is moeilijk schatten hoeveel planten hier exact staan, maar het zijn er heel veel. Ook onze leden zijn het eens dat hier een heel waardevolle collectie is ondergebracht. Even verder, in een andere kas, zien wij een uitgebreide verzameling euphorbia's, één van de lievelingsgeslachten van Thomas. Met sprekend gemak weet hij de aanwezigen te boeien met zijn uitleg over zijn lievelingen. Hij wijst er ons ook op hoe giftig deze planten kunnen zijn. En dit is niet eens overdreven, als hij ons enkele waargebeurde verhalen uit zijn nabije werkomgeving vertelt. Bij enkele van de euphorbia's is die giftigheid heel extreem. In nog een andere kas zien wij heel wat geslachten uit de cactusfamilie waar onze leden zich duidelijk aan vergapen. Je ziet dat de interesse en de nieuwsgierigheid heel hoog scoren. Dit bezoek achter de schermen is een voltreffer en wordt gesmaakt door de aanwezigen, wat duidelijk te zien is. De rondleiding is ook geen monoloog, want éénieder mag vragen stellen waar Thomas moeiteloos kan op antwoorden. Hij kent zijn stiel.

Na de oude kassen gaat het richting het nieuwe complex. Wat een verschil. We begrijpen helemaal wat Thomas bedoelt als hij het heeft over de stap van 1950 naar 2050. Vooraleer we binnentreden in de nieuwe kassen neemt Thomas ons heel even mee naar het terrein net naast de nieuwe kassen. Daar wordt momenteel aan een bijkomend kassencomplex gewerkt zodat de verzamelingen in de oude kassen eveneens in een nieuwe omgeving kunnen worden ondergebracht. Dit zou moeten afgewerkt zijn tegen het voorjaar van 2023.

Enkele stappen terug en we komen binnen in de nieuwe kassen. Inderdaad, een wereld van verschil met daarnet. Hier is alles piekfijn gebouwd en ingericht. De planten zien er formidabel uit en danken als het ware hun 'bazen' voor de goede zorgen en de aangename leefomgeving. Hier staan niet enkel cactussen en vetplanten maar ook heel wat andere interessante planten. Zo zien we pelargoniums, tillandsia's, orchideeën, ook heel veel mooie bladplanten, en zo veel meer. Ik zie onze mensen fotograferen dat het een lieve lust is. En terecht: we zien niet elke dag zulke mooie en zeldzame planten. Met een zekere regelmaat wordt er ook water verstoven in een bepaalde kas, ja hier worden de planten toch wel verwend. En dan komen we in de kas waar opnieuw een heleboel euphorbia's te zien zijn. Hier staan borden bij een extreem giftige plant zodat iedereen goed verwittigd is. En in deze kas staan ook heel wat zaaibakjes met o.a. melocactussen en pilo(so)cereussen. Prachtig gewoon. Een partij Braziliaanse cactussen trekt terecht de aandacht van onze leden. Discocactussen, melo's, buiningia's, noem maar op.

Maar aan alles komt een eind, ook aan deze rondleiding. Even buiten de kas vertelt Thomas nog even over Cites en Nagoya. En dan komt een oververdiend applaus voor Thomas. Hij heeft ons een prachtige namiddag bezorgd. Niet alleen heeft hij ons meegenomen achter de schermen van de cactussen- en vetplantenkassen van de Plantentuin van Meise, maar hij heeft ons ook heel wat nuttige kweektips meegegeven. Elke aanwezige zal het met mij eens zijn: deze Groentjes heeft ons niet ontgoocheld. Bedankt Thomas!