Artikels

Voor de tweede groentjes van 2022 trokken we naar Beveren, waar we konden rekenen op de gastvrijheid van Christine en Gabriël Verhaest. Van één iets waren we al zeker: het weer. Druppelsgewijs kwamen onze leden toe en konden zich meteen vergapen aan de verzameling van Gabriël waar de vele, grote cereussen zeker de aandacht trokken. Ze bleven maar toestromen onze leden, finaal waren we met 43, wat een opkomst!

Bij een traditionele groentjesbijeenkomst hoort een uiteenzetting, deze keer was Jean-Marie van dienst. Hij bracht ons een mooie presentatie over het geslacht Thelocactus. Die bracht hij op een heel overzichtelijke en praktische wijze. In zijn inleiding had hij het over de vele synoniemen binnen het geslacht, waardoor er eigenlijk niet zo heel veel echte soorten overblijven. Jean-Marie had, op één soort na, alle soorten mee zodat iedereen een heel goed beeld kon krijgen van de verschillen binnen het geslacht. Bij elke soort werd duidelijk aangegeven wat er zo typisch was, zodat het eigenlijk bijna een fluitje van een cent werd om de meegebrachte planten terug op naam te zetten. Want de quizmaster in Jean-Marie had alle etiketten vooraf uitgehaald en het was de bedoeling dat het publiek, aan de hand van zijn uitleg, de planten terug op naam kon zetten. Dat was meestal ook eenvoudig, alhoewel er soms al eens getwijfeld werd.

Als ik voldoende aandachtig was, heb ik 10 soorten geteld. Te beginnen met bicolor met de typische gedraaide ribben met inkepingen. Dan volgde conothelos met de conische tepels waardoor enige gelijkenis met mammillarias op zijn plaats is. De smalle zuiltjes die later groepjes vormen, dat is dan hastifer. Niet de gemakkelijkste, heterochromus, maar typisch hier is de korte, sterke bedoorning. Hexaedrophorus heeft dan weer tepels die met een beetje fantasie een vijfhoek vormen.

Een gemakkelijk te herkennen soort is ongetwijfeld de prachtig bedoornde lausseri, een soort waarvan de vindplaats heel erg beschermd is. Een spruiter en geelbloeiend is de leucacanthus, terwijl macdowellii opvalt door de zilverwitte bedoorning en ook een afgesloten groeigebied heeft. Een opvallend kenmerk bij rinconensis is de op latere leeftijd uitrafelende bedoorning, Deze soort heeft lange tuberkels, geschrankt naast elkaar. De enige fysiek afwezige soort was tulensis, spruitend en grotere groepjes vormend. Bovendien is deze soort heel onderhevig aan het snel roodbruin verkleuren door de zon. De vroegere Hamatocactus setispinus wordt tegenwoordig vaak bij Thelocactus gevoegd, terwijl de andere H.hamatacanthus dan weer bij Ferocactus wordt gezet. Hier verschillen de meningen nogal.