Artikels

Een week voor de groentjes zag het er nog naar uit dat we een natte zaterdag zouden tegemoet gaan. Naarmate de dag naderde veranderden de vooruitzichten en zie, het werd warempel nog een overwegend zonnige namiddag. Aangekomen in Loppem konden we al een aantal leden begroeten. Ze liepen vlot binnen en zo bereikten we een mooi aantal van 45 aanwezigen. De sfeer was heel gemoedelijk en Rita en Kamiel hadden hun tuin gezellig ingericht om er een aangename namiddag van te maken. Iets na drie weerklonk de Beierse bel en kon onze voorzitter Marc starten met zijn uiteenzetting. Hij begon met wat geslachtsnamen op te noemen zodat het voor de meesten vrij snel duidelijk werd dat het onderwerp van de dag de rebutiaÂ’s in de ruime zin werd. Maar de traditie respecterend werd toch eerst stil gestaan bij Rita en Kamiel om één en ander te weten te komen uit hun cactusverleden en dergelijke meer.

Kamiel is nu op pensioen, vroeger was hij bij de politie waar hij zich heeft opgewerkt tot commissaris. Marc deed uit de doeken hoe Kamiel bij de cactussen was terechtgekomen. En we vernamen dat het eigenlijk allemaal begonnen was bij Rita. Rond 1975-76 was Rita thuisgekomen van de Brico met enkele cactussen. En dat ze het serieus te pakken had de cactusmicrobe, dat was duidelijk. Vrij snel nadien werd een serre gezet met verwarming en dergelijke meer want Rita had haar oog laten vallen op Braziliaanse cactussen. Ze had ergens gelezen dat er in Torhout een cactusclub was en aangezien ze meer wilde weten over al die dingen, werd ze lid van Grusonia. Van het één kwam het ander. Rita las in een cactustijdschrift dat er in Zwitserland een kwekerij was waar je Braziliaanse cactussen kon kopen, dit bleek de kwekerij te zijn van de ondertussen overleden Werner Uebelmann. Aangezien het gezin hun vakantie regelmatig doorbracht in het zuiden, werd met veel plezier een ommetje gemaakt via Zwitserland. De bezoeken aan de kwekerij leverden de nodige planten op waarvan nu nog steeds een groot aantal planten de ruggengraat van de verzameling uitmaken.

Niet lang nadat Rita met de cactusmicrobe besmet was, werd er aangebeld door 2 bestuursleden van de Brugse cactusclub en werd aan Kamiel gevraagd of hij bereid was voor hen het maandblad te maken. Rita en Kamiel waren echter op dat ogenblik nog geen lid van deze vereniging. Kamiel gaf zijn zegen en door het boekje te maken groeide bij hem de interesse voor de cactussen, met alle gevolgen vandien. Nadat Rita een tijdje voorzitter geweest was van de Brugse cactusclub werd de fakkel door Kamiel overgenomen tot eind 2004 toen de club er mee ophield. Daarnaast was Kamiel ook jarenlang voorzitter van de ELK en is nog steeds bestuurslid in onze eigen Grusonia waar hij ervoor zorgt dat we elke 2 jaar een mooie meerdaagse reis kunnen beleven. Bij de verhuis van Brugge naar Loppem begin de jaren 90 werd een serre geïntegreerd in de bouwplannen. Een mooie hoge serre van 4 op 6m was het resultaat. En voor de Braziliaantjes werd natuurlijk de nodige aandacht besteed aan de winter. Met een minimumtemperatuur van 12°C in het achterhoofd wordt een dubbele laag noppenfolie gebruikt bij het isoleren. Er wordt electrisch verwarmd (de zonnepanelen weet je wel) en bij strenge vorst kan er bijverwarmd worden met de hulp van de ketel van de centrale verwarming. Naast de vele bezoeken aan de kwekerij van Uebelmann werd de collectie verder opgebouwd door tombola's en aankopen her en der. En dat er ook gezaaid werd en wordt, bewijzen de meeste blauwe zuilcactussen want die werden door Kamiel zelf uitgezaaid. Vroeger zaaide hij traditioneel nu in gesloten zakjes. En enten, ja dat wordt enkel uit noodzaak gedaan, niet om te vermeerderen.

Tot slot vertelde Marc ook nog dat Kamiel potgrond, bims en meststoffen van de club gebruikt. Daarna kon het onderwerp van de dag worden aangevat en de inhoud daarvan wordt in de nabije toekomst in een aparte bijdrage weergegeven. Tijdens de uiteenzetting was de wind aan het aanwakkeren en moest er wat geëvacueerd worden maar Marc ging ondertussen gewoon verder met zijn rebutiaÂ’s. Hij eindigde zoals een bekende TV-kok met de woorden: 'Wat hebben wij vandaag geleerd?'. Ten eerste dat het Rebutia-complex in volle discussie en ontwikkeling is. Ten tweede dat we op veel plaatsen terecht kunnen willen we rebutia's aanschaffen. En ten laatste (en voor ons ook het belangrijkste) dat we ons best niet teveel aantrekken van al dat getouwtrek met al die vermeende geslachten en subgeslachten en dat we best genieten van deze leuke plantjes want voor iedereen zijn ze best te doen en te kweken. Daarmee kwam aan een eind aan zijn betoog en hoopte hij dat hij wat klaarheid gebracht had in het kluwen van namen en geslachten. Er werd nog serieus nagekaart en één voor één keerden onze leden huiswaarts, voor enkelen zat nog een verre verplaatsing in het verschiet. Het was een geslaagde groentjes, met dank aan Rita en Kamiel voor hun gastvrijheid!